اگر بنا باشد خیلی خودمانی ، در آرامش وبه سادگی آن چه را در تو دوست دارم شرح دهم ، می گویم : آزادی ات را - یعنی آن بخشی از قلبت که تو برای خودت هم پیش بینی نا پذیر می شدی ، یعنی آن بخشی از قلبت که تمامی امیالی را که می شد در تو دید نقض میکرد و بلا خره یعنی عشق تو و ذکاوت تو . چرا که عشق حقیقی ، ذکاوت جسمانی و تجربه ی آزادی ، در ما چیزی جز قلب تپنده و پرنده نمی سازند.

چنته

نور خورشید به سنگفرش نیایش تابید 

بوی یاس حقیقت روی علفها پیچید 

 و در آن سمت محبت 

 پیر مردی خوش سر و ریش 

از پس پنجره ای پر گفتار 

 دل تنهایی خود را می گفت 

که در این نزدیکی .. 

                   روزگاری 

                              فصل آغاز شکفتن 

                                                     دم دروازه شهر 

                                                                         روبروی پر پرواز کلاغ 

فصل تنهایی ما کمتر بود