به نام پدر

سرگرم شنیدن جدال دو کودک بودم، 

کودک اولی : بابای من ورزشکاره،  خیلی تند میدوه،  از ماشینا جلو میزنه. 

کودک دومی : بابای من تندتر میدوه،  از هواپیما هم تند تر، 

تو دلم گفتم: شما چه میدونین،  بابای من از همه سریعتره،  قبل فکردن بهش بود ولی الان نیست، 

........ ............. 

فاصله بین بودن و نبودنت برای من از لحظه کوتاه تر بود،  روحت شاد بابا.