به نقل از کتاب همه آدمهای شاه
نوشته استیون کینزر

انگلستان در سال 1329 گروه تحقیقاتی را تشکیل می دهد تا علت و زمینه های بحران در ایران را پیدا کند .
از جمله پژوهش در مورد روانشناسی ایرانیان بوده ، که یک دیپلمات انگلیسی بعد از تحقیق اینگونه ایرانیان را توصیف می کند :
ریا کاری بدون دستپاچگی ، اعتقاد به قضا و قدر ، اهمیت ندادن به زجر کشیدن
در مناقشات ، حق را به طرفی می دهند که قدرتمندترند .
ایرانیان عادی تو خالی و بی اخلاق وهمیشه مشتاق قول دادن در قبال کارهایی اند که قادر به انجام دادنش نیستند و یا اصلاً قصد انجام دادنش را ندارند .
اهل طفره رفتن ، فاقد انرژی و استقامت ، اما تابع قدرت و انضباطند .
بالاتر از همه ، از توطئه و تبانی لذت می برند و هر زمان که منافعشان حکم کند ، به آسانی از اعمال غیر اخلاقی تبعیت می کنند .
ایرانی دروغگویی ماهر است ، اما انتظار ندارد که گفته هایش را باور کنند .
ایرانیها در زمینه های فنی به راحتی معلوماتی سطحی کسب می کنند و خود را متقاعد میسازد که به معلوماتی عمیق دست یافته اند .

تحقیقات انگلیسی ها در مورد ایرانی ها زمانی جوابی غیر از این خواهد داد که هر یک از ما تصمیم بگیریم در مقابل این عادات زشت ریشه دار تاریخی مان مقاومت کنیم و هزینه اش را بپردازیم . سعی کردن برای تغییر عرف یعنی در خلاف جهت جریان رودخانه شنا کردن .
آیا ما آدم های مبارزی هستیم ؟